Topsy i Lupus - Zofia Kossak-Szczucka

Serdecznie polecam wszystkim zaczytanym piękną książeczkę przygodową pt. „Topsy i Lupus” Zofii Kossak-Szczuckiej. Jest to wzruszająca opowieść (osadzona w rzeczywistości międzywojennej Polski) o przyjaźni zwierząt z ludźmi, mądrości psów oraz wytrwałości w pokonywaniu życiowych przeszkód. Opowiada o losach uprowadzonego do cyrku psa Topsego, który posiada wyjątkową zdolność, a mianowicie potrafi porozumiewać się z ludźmi. Jednocześnie opisuje przygody dwóch chłopców (stryjecznych braci: Julka i Władka) wyruszających mu na ratunek. Stajemy się zatem świadkami niezwykłej wyprawy, począwszy od Bielska-Białej, przez Lubliniec, Kraków, następnie Przemyśl, Lwów, aż po Krzemieniec.
            Wzruszające, ale i pełne humoru historie, barwne opisy, które oddziałują na wszystkie zmysły! Trzymająca w napięciu i pełna przygód akcja, kompozycja spójna i urozmaicona, przeplatana dowcipnymi scenkami, postacie budzące niewątpliwą sympatię... Doskonała propozycja zarówno dla dzieci, jak i młodzieży. To dzieło wartościowe z różnych względów, zapewnia bowiem dobrą zabawę, ale też porusza i wychowuje. Uczy młodych czytelników m.in. jak należy właściwie traktować zwierzęta.

Niniejsza powieść Zofii Kossak była wznawiana dwukrotnie – w 1959 i 1968 roku. Były to jednak wydania ocenzurowane. Usunięto wówczas zarówno opinie autorki na temat Związku Sowieckiego, jak i treści dotyczące Kresów Wschodnich. Nowa edycja z 2012 roku, oparta jest na pierwowzorze, ale z uwspółcześnioną ortografią i uporządkowaną interpunkcją.
            Do książki dołączony jest audiobook, który z pewnością może wyręczyć zabieganych i zmęczonych rodziców... (czyta Maciej Grudzień). 

Idealna lektura na każdą pogodę lub pomysł na prezent! 

Zofia Kossak, Topsy i Lupus, Fundacja Servire Veritati Instytut Edukacji Narodowej, Lublin 2012 (książka z audiobookiem).

Klasyka Młodego Czytelnika na Facebooku

Czas wyjść z klasyką do ludzi, powiedziałam sobie, i z tym hasłem na sztandarach Klasyka Młodego Czytelnika wyruszyła na podbój Facebooka. Na świeżutkim profilu będą się ukazywały informacje o bieżących wpisach, a czasem i o notkach archiwalnych, które powstały w czasach przedfejsbukowych, oraz inne ciekawostki tematyczne. Wszystkich chętnych zapraszam do polubienia (bo jak nas nie lubić...).

Kolacja na Titanicu - Krystyna Boglar

Ech, te powroty po latach. Pamiętam, jak czytałam tę książkę na początku liceum. Pamiętam ogromne wrażenie, jakie na mnie zrobiła - ta duszna atmosfera, te tajemnice i to (zwłaszcza!) zakończenie.

A teraz? Postacie wydały mi się niewiarygodne, obóz, na którym wydarzenia się rozgrywają - wydumany, a zakończenie już znałam, więc elementu zaskoczenia zabrakło.

Na wszelki wypadek więc ani chwalić, ani ganić nie będę, tylko Wam powiem, o czym to.

Nastoletnia Gaga (tak, tak, na wiele lat przed jedną Lady Gagą, a swoją drogą występuje tu tez pewna Lady...) to dziewczyna bardzo inteligenta i bardzo niepokorna. Niezbyt dobrze odnajduje się na obozie dla młodych geniuszy - laureatów olimpiad. Obóz sobie, ona sobie, zresztą obóz sobie jako całość radzi niezbyt dobrze. Okazuje się, ze wybitne jednostki zgromadzone w jednym miejscu nie tworzą wcale wybitnego tłumu. Rzecz dzieje się w okresie dla Polski przełomowym, koniec komunizmu, szukanie nowej formy państwa. Obóz miał w zamyśle zgromadzić i zapoznać ze sobą przyszłą elitę narodu, ludzi, którzy być może za jakiś czas staną na jego czele. Tymczasem przyszła elita zamiast prowadzić światłe dysputy, włóczy się po lesie, gra w karty, popija napoje wyskokowe oraz przyprawia wychowawców o siwe włosy. Jakby tego było mało, dochodzi do napadu rabunkowego (a może nie tylko?) na obóz. W rozrzuconych rzeczach Gaga znajduje pamiętnik, sugerujący, że jego anonimowy autor - ktoś z obozowiczów - chce popełnić samobójstwo. Do końca obozu pozostało niewiele czasu i tylko tyle ma go Gaga na wykrycie autora, a policja - na złapanie winnych napadu.

Krystyna Boglar, Kolacja na Titanicu, Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław 1998 (pierwsze wydanie 1991 r.)