Agathę Christie nazywa się królową kryminałów, zaś w dziedzinie
literatury dla dzieci berło i korona należą się bez wątpienia Astrid
Lindgren. Szwedzka pisarka stworzyła szereg znakomitych opowieści i
grono niezapomnianych postaci, które towarzyszą dzieciństwu kolejnych
pokoleń. Któż bowiem nie zna Pippi Langstrumpf (vel Fizi Pończoszanki),
Braci Lwie Serce, czy gromadki dzieci z uroczego Bullerbyn! Nie sposób
także nie słyszeć o Emilu ze Smalandii, choćby za sprawą telewizyjnego
serialu - będącego adaptacją książki. Pamiętam te niedzielne
przedpołudnia, gdy kto żyw gromadził się przed ekranem, by śledzić
perypetie małego urwisa i usłyszeć sakramentalny niemal okrzyk
"Emiiiiiiiiiil, do drewutni!"- albowiem konsekwencją psot było spędzenie
przez chłopca trochę czasu w komórce na drewno. Taka kara nie była
dotkliwa, ale miała pedagogiczny wymiar - to coś w rodzaju "karnego
jeżyka". O popularności serialu i głównego bohatera niech świadczy fakt,
iż szkolny kolega mojej siostry został z racji usposobienia i czupryny
jasnoblond mianowany Emilem, to przezwisko przywarło do niego na stałe.
Emil Svensson mieszka z rodzicami, siostrzyczką Idą, służącą Liną i
parobkiem Alfredem w zagrodzie Katthult we wsi Lonneberga w Smalandii.
Jest dzieckiem dość nieokiełznanym, beztroskim, bardzo pomysłowym,
żywiołowym, wszędobylskim. Główną motywację stanowi dlań zabawa. Jego
energia i kreatywność nieraz przynoszą opłakane skutki, z działań Emila
wynika przeważnie jakiś ambaras, afera. Aż raz ludzie ze wsi złożyli
się na bilet, aby wysłać chłopca do Ameryki, byle dalej od Lonnebergi.
Młody Svensson nie jest jednak krnąbrnym, złośliwym chuliganem. Ma dobre
intencje, dobre serce, o czym świadczy na przykład zaproszenie
staruszków z przytułku na świąteczną ucztę, czy próba pomocy Linie w
wyrwaniu bolącego zęba. Nie brakuje mu dowcipu, sprytu, zaradności, ma
też doskonałe podejście do zwierząt. Potrafi doić krowy i świetnie
jeździ konno. Umie też strugać drewniane ludziki - dzięki temu czas
odbywania kary w stolarni nie dłuży mu się aż tak. Dzieciństwo Emila
jest barwne, wesołe i szczęśliwe. Kto by pomyślał, że z małego
rozrabiaki wyrośnie poważny obywatel i zostanie przewodniczącym rady
gminy....
O wyczynach Emila można rzec, że na wołowej skórze by ich nie
spisał... Jednak zostały one uwiecznione w niebieskich zeszytach
pracowicie zapisanych przez mamę. To te kajety są źródłem historyjek,
które mamy okazję poznać w formie jakby gawędy. Narratorka zwraca się
bezpośrednio do odbiorcy ( z założenia małego dziecka), snując
opowieści o Emilu i przystępnie wyjaśniając to, co może być
niezrozumiałe dla malucha. Całość znakomicie nadaje się do głośnego
czytania, materiał na audiobook pierwsza klasa!
Książkę umieszczono w przedziale wiekowym 0-10 lat, ale powinno być do
110! Perypetie bohaterów z zagrody Katthult są zabawne i zajmujące,
czyta je się z przyjemnością- niezależnie od wieku, tak jak
np."Przygody Mikołajka". Na pierwszy plany wysuwa się cel rozrywkowy,
ale pod płaszczykiem zabawy kryje się ciepła, mądra, wartościowa
opowieść, bardzo familijna.
W tomie wydanym przez Naszą Księgarnię zamieszczono wszystkie części -
"Emil ze Smalandii", "Nowe psoty Emila ze Smalandii" oraz "Jeszcze żyje
Emil ze Smalandii". Brakowało mi natomiast choćby krótkiego biogramu
autorki. Nie podobały mi się czarno-białe ilustracje Bjorna Berga -
postaci ze szpiczastymi zadartymi nosami wyglądały jak ludziki
wystrugane z drewna, a Lina zupełnie nie pasowała wizerunkowo.
Twórczość Lindgren to światowa klasyka,
warto przybliżyć ją kolejnym pokoleniom, a i samemu miło powspominać.
Bardzo lubię tę serię Naszej Księgarni, czytam dzieciom Misia Uszatka i Grzegorza Kasdepke. Nie wiedziałam, że wydano Emila. Starsza córka uwielbia powieści Lindgren (ja zresztą też), wielokrotnie czytała Pippi i Dzieci z Bullerbyn.
OdpowiedzUsuńZ tej serii mam jeszcze Muminki (księga 1)i dwa tomy "Poczytaj mi, mamo", super, ze NK wznawia książki naszego dzieciństwa.
OdpowiedzUsuńLindgren - nie bez powodu jest królową literatury dziecięcej, czytana i lubiana przez pokolenia na całym świecie ;-)
Mojej córeczce szczególnie przypadł do gustu jako bohater tej serii książek o Emilu parobek Alfred :)
OdpowiedzUsuńPodobają nam się tez ilustracje, naszym zdaniem bez tych konkretnych książka ta nie może istnieć :)
OdpowiedzUsuń